W ostatnim poście pisałem o testach integracyjnych typu top-down. Dzisiaj przyszedł czas na podejście bottom-up. Będziemy analizować testowanie systemu przedstawionego w wprowadzeniu.

W podejściu bottom-up tester zaczyna od najniższych modułów – tych najbardziej oddalonych od punktów wejściowych, przeważnie znajdujących się w dolnych warstwach systemu. Ogromną zaletą metody jest redukcja wymaganych do przeprowadzenia testu obiektów mock. Niestety w podejściu należy tworzyć własne sterowniki. Przykładowe etapy dla systemu z wprowadzenia: