O projekcie Roslyn od dawna już słychać, ale jeszcze nigdy nie miałem okazji z niego poważnie korzystać, ani wspomnieć o tym na blogu.

Czym jest więc Roslyn? W skrócie pisząc jest to “compiler as service”. Roslyn dostarcza API za pomocą, którego możemy komunikować się kompilatorem.  Możemy zatem pisać programy, które rozpoznają kod (C#) i mogą go dynamicznie wykonywać. Innymi słowy, dzięki Roslyn jesteśmy w stanie załadować kod w formie czystego tekstu i w pamięci analizować go  już jako strukturę danych czyli drzewo. Dzięki temu odczytanie jakiekolwiek elementu kodu (nazwa klasy, warunek, modyfikator) jest bardzo proste i sprowadza się do wyrażenia LINQ na tej strukturze danych.

Załóżmy, że mamy następujący kod:

using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Security.Policy;
using System.Text;
using System.Threading.Tasks;

namespace ClassLibrary1
{
    public class Class1
    {
        public void Test(int argument)
        {
            if (argument > 10)
            {

            }
            else
            {
                throw new Exception();
            }
        }
    }
}

Instalując Roslyn, Visual Studio zostanie zintegrowany również z Roslyn Syntaax Visualizer – proste narzędzie wyświetlające kod w formie drzewa. Dla powyższego kodu, drzewo wygląda następująco:

Widzimy, że każdy nawet najmniejszy element posiada własną strukturę typu ClassDeclartion czy UsingDirective. Za pomocą LINQ możemy odczytać każdy szczegół.

Podczas pracy z Roslyn, pojawi się wiele terminów określających powyższe węzły. Pierwszym z nich jest SyntaxTree czyli wspomniane drzewo prezentujące dany fragment kodu (np. plik cs).

SyntaxNode to z kolei węzeł typu ClassDeclaration czy MethodDeclaration. Klasa czyli “class NazwaKlasy” stanowi ClassDeclarion. Analogicznie sygnatura metody to MethodDeclartion.

SyntaxToken to jeszcze mniejszy element drzewa. Technicznie jest to liść czyli węzeł bez dzieci. Jak wspomniałem, ClassDeclartion to np. “class NazwaKlasy {“ z kolei SyntaToken  dla tego węzła to “class”, “NazwaKlasy” oraz “{“. Widzimy, że SyntaToken to najdrobniejszy element i nie da go robić się na mniejsze.

SyntaxTrivia z kolei to najmniej znaczący element i może być nim spacja, koniec linii czy komentarz.

Za pomocą Roslyn, możemy zatem robić wszystko z kodem, co wymagało wcześniej własnego parsera czyli analizowanie kodu, wykonywanie poszczególnych części czy nawet odczytywanie konkretnych projektów w solucji (tzw. Workspaces API). Roslyn Scripting API dostarcza mechanizm  dynamicznego wykonywania kodu. Możemy przekazać po prostu kod jako tekst i zostanie on wykonany.

Nie wszystkim jednak Roslyn przyda się. Oczywiście największą grupą odbiorców będą twórcy narzędzi programistycznych. Liczenie metryk kodu czy analiza jakości kodu (CodeAnalysis, nDepend) zostanie uproszczona. Analogicznie wszelkie generatory kodu będą mogły teraz być tworzone za pomocą API.

Również aplikacje wykorzystujące C# jako język skryptowy staną się dużo łatwiejsze w implementacji. Na przykład twórcy gier komputerowych często wymagają podobnej funkcjonalności w edytorach dla AI.

Moim zdaniem dla większości programistów jest to ciekawostka, która jednak będzie miały ogromny wpływ na .NET jak i narzędzia, które będą powstawać. W aplikacjach biznesowych używanie Roslyn w czystej postaci raczej nie będzie zbyt częstym scenariuszem, aczkolwiek jestem w stanie wyobrazić sobie wiele sytuacji, gdzie jest to bardzo przydatne (np. silniki reguł biznesowych). Jak wspomniałem jednak, zwykle te aplikacje biznesowe korzystają z gotowych komponentów, które z kolei bardzo prawdopodobne będą bazowały na Roslyn.

W kolejnych postach, przyjrzyjmy się szczegółom API…